موسیقی راک از اواخر ده‌ی 1960 وارد مباحثات مهم اجتماعی، فرهنگی و هنری شد و چندین نسل را تحت تأثیر ژانرهای گوناگون خود قرار داد و همچنان نیز مسیر خود را ادامه می‌دهد.
حجم مخاطبین بالای این گونه هنری آن را به یکی از حوزه‌های مهم موسیقی مردمی تبدیل کرده است؛ با این وجود سویه‌های جامعه-شناختی مرتبط با آن هنوز نیاز به کاوش‌های فراوانی دارد.
پژوهش حاضر تلاشی است برای تحلیل نحوه برخورد و ارزش گذاری مخاطبان این گونه هنری.
این تحقیق به روش میدانی انجام و بر اساس داده‌های به دست آمده از 300 نفر از مخاطبین شرکت‌کننده در فستیوال سه روز در استانبول در ماه ژوئن 2010 انجام شده است.
در بخش اول پرسشنامه سؤالات شخصی و کلی مطرح شده که سابقه و میزان تماس بالا با این سبک، پایین بودن سن تأثیرپذیری، توانایی نوازندگی، مطالعه در این سبک و تساهل بالای موسیقائی نتیجه آن است.
در بخش دوم سه سؤال اصلی طرح شده است که مخاطبین از شماره 1 تا 5 و از کم به زیاد، میزان اهمیت، علاقه‌مندی و جذابیت فاکتورهای مطرح شده را مشخص کردند و در آن فاکتور «موسیقی»، ژانر «ترش متال» و عامل «آزادی» در مجموع امتیازات، به بالاترین رتبه رسیدند که گویای توانایی برقراری ارتباط با موسیقی، ژانرشناسی و تصاحب معنایی توسط مخاطبین در این سبک است؛
سبکی که مخاطب را به کنش فعالانه‌ای در ساختار شعری، تصویری و موسیقائی خود وا می‌دارد و در نتیجه این تقابل دو سویه، می‌توان انتظار شکل‌گیری مخاطبان فعال را داشت.
تحقیق و گردآوری از رامتین بابایی
